Uitreiking van de Martinuskaars
Afgelopen zaterdagmiddag 5 juli werd in de Pastorie Martinusdag gevierd. Op deze middag werd voor het laatst door locatieraadvoorzitter Han van Schagen de Martinuskaars aan een aantal mooie vrijwilligers uitgereikt.
Hij vertelde daar het volgende over: “Een traditie op de Martinusdag is om een aantal mensen in het zonnetje te zetten. Ik vind dat altijd een moeilijke beslissing, want eigenlijk verdient iedereen het om in het zonnetje gezet te worden. Iedere bijdrage doet er toe! Maar het is een hele klus om Martinuskaarsen te maken, dus helaas zullen we ook dit jaar maar een paar vrijwilligers op deze manier willen bedanken.
Ingrid Hartman-Smink
Een van onze vrijwilligers, die wij willen bedanken is Ingrid Hartman-Smink. Zij is op dit moment ernstig ziek en er geen uitzicht meer op genezing. Gisterenavond hebben Suson, Trudy en ik haar even bezocht en haar namens de Martinus bedankt voor haar inzet met een Martinuskaars en bloemen. Daarna hebben we afscheid van haar genomen. Een grote overgang naar de volgende, hoewel hij er juist voor zorgt dat mensen voor elkaar een kaarsje kunnen opsteken.
Ton Kok
Ik wil graag Ton Kok naar voren roepen. Ik heb het weleens gehad over zichtbaar en onzichtbare vrijwilligerstaken. Ton houdt zich vooral bezig met de onzichtbare taken, maar die zijn even belangrijk. Naast werkzaam te zijn in de tuinploeg en schrobploeg is hij maandagochtend veelal te vinden in de Mariakapel. Daar zorgt hij ervoor dat er weer voldoende kaarsjes aanwezig zijn, maar tevens geeft hij de cupjes waarin de kaarsjes zitten een 2e, 3e, 4e,…. leven. Naast duurzaamheid, ook een enorme besparing. In de tijd van corona was het voor hem bijna niet bij te benen. Ik heb niet kunnen achterhalen hoeveel kaarsjes er al door jouw handen zijn gegaan. Misschien weet jij het zelf, maar ik schat dat het er zomaar meer dan 9.000 per jaar zouden kunnen zijn en dat al 9 jaar lang. Ton dank voor jouw inzet.
Johan van Sluijs
De overgang naar de volgende is wel mooi. Hij is namelijk soms zichtbaar en soms ook niet. Ik heb het over Johan van Sluijs. Kom maar even naar voren. Johan is regelmatig te zien bij de catering, soms in De Pastorie, maar heel vaak bij het koffieschenken na de viering achter in de ontmoetingsruimte. Daarnaast is hij ook vaak te vinden bij de Sligro om inkopen te doen voor de verschillende activiteiten in de Martinus. Een goede reden om je een Martinuskaars en bloemen te geven voor jouw inzet.
Sandra van der Werff
Zo dan mag er nu wel weer eens een vrouw in het zonnetje gezet worden. Ik wil graag Sandra van der Werff even naar voren roepen. Sandra kennen we natuurlijk als lectrice, maar ook coördineert zij het rooster voor lectoren. Je hebt een heel duidelijke, maar vooral prettige stem. Toen ik dit woordje aan het maken was, moest ik terugdenken aan de coronatijd. Het aantal mensen die wij mochten toelaten was maar heel beperkt, maar wat was het weer een genot jouw stem weer te horen, ook al was dat via de livestream. Je hebt, zo heb ik mij laten vertellen voordat je lectrice werd, ook nog andere activiteiten binnen de Martinus gedaan. Op dit moment ben je ook vaak te vinden als coördinator van ‘De Ontmoeting’ bij Stichting Inloophuizen Amersfoort.Graag zetten wij jou in het zonnetje met een Martinuskaars en een bos bloemen. Helaas is zij niet aanwezig.
Koos van Dijk
Dan wil ik graag Koos van Dijk vragen naar voren te komen. Koos, jij was met Lien op vakantie toen wij na de viering het kernteam van klussers aan het project Huiskamer op Zolder hebben bedankt. Daarom maak ik vandaag graag gebruik om dat nu maar even te doen. Jij was vaak op de zolder te vinden, niet beroerd, ondanks jouw leeftijd, even mee te helpen met sjouwen. Je hielp om spullen te vervoeren en materialen beschikbaar te stellen om de werkzaamheden mogelijk te maken. En nu je er toch bent, kunnen wij jou ook bedanken voor de vele banieren, die regelmatig boven de grote kerkdeuren hangen. En natuurlijk niet te vergeten de kerststallententoonstelling tijdens De Hooglandse Wintersferen.Koos, dank voor jouw inzet.
Theo Keizer
Dat was enigszins met terugwerkende kracht te noemen, maar niets in vergelijking met de volgende vrijwilliger. Hij was vorig jaar op vakantie en nu gelukkig net terug. Iedereen kent hem en is ook niet weg te denken in de Martinus. Dat hij nog nooit in aanmerking is gekomen voor een Martinuskaars verbaasden ons zeer, maar er is misschien ook een goede reden voor. Ik wil Theo Keizer graag even naar voren roepen. Theo, ik noem je graag onze architect en projectleider. Er zijn heel veel projecten geweest en nog zullen komen waarin wij dankbaar zijn voor jouw bijdrage aan kennis, kundigheid, creativiteit, projectleiderschap. Ik kan proberen een opsomming te maken van al die projecten, maar dat gaat mij niet lukken. Enerzijds omdat het er zoveel zijn, maar anderzijds omdat ik ze niet allemaal ken. Want je was natuurlijk ook al voor mijn voorzitterschap altijd bezig aan onderhoud en vernieuwing van de Martinus. Als ik er dan toch een wil noemen, dan ik het wel De Kapel. Ik weet nog dat je een voorstel deed voor de te gebruiken materialen en ik dacht: ‘Ik zou een wit plafond best mooi vinden.’ Gelukkig heb je niet naar mij geluisterd; het is een fantastische ruimte geworden. Ik heb veel van je geleerd. Je zei, bepaal naast je doel ook een plan. Maak iemand verantwoordelijk voor een taak. Dat schept duidelijkheid en continuïteit. Wat ik ook van je geleerd heb, is het maken van de Martinuskaars. Die maakte jij vroeger en dat is misschien de reden, een goed excuus, dat je niet eerder een Martinuskaars hebt gekregen. Beter laat dan nooit wil ik jou nu eindelijk ook een zeer verdiende Martinuskaars overhandigen en een bos bloemen.
En zo verliep de uitreiking van deze Martinuskaars aan deze mooie vrijwilligers en zij waren allen blij verrast. Vrijwilliger zijn in onze geloofsgemeenschap is mooi en fijn om met elkaar te doen!
