Uit het fotoalbum van: Christa Zwambag-Voorburg

Deze maand heeft de Historische Kring Hoogland een nieuwe editie van de bewaarsman uitgebracht. In dit blad lazen we onderstaand artikel.

Zo in vrijheid leven en met de natuur bezig zijn
Het is dit jaar 50 jaar geleden dat de gemeente Hoogland geannexeerd werd door de gemeente Amersfoort. De beide dorpen Hoogland en Hooglanderveen werden deel van deze stad. Dit gebeurde in 1974, het jaar dat Christa Voorburg werd geboren. Ter gelegenheid van haar 50e levensjaar vond er een groot Sara poppenfeest plaats op haar erf. Familieleden, vrienden en buren hadden wat gemaakt.

Te midden van de JOHO! activiteiten ontmoet ik haar thuis aan het eind van de Mgr. van de Weteringstraat. Vanuit haar huis kijkt zij uit op het JOHO! feestterrein.

Mijn vader hield enorm van zijn grootste hobby: tuigpaarden
Christa is geboren op boerderij de Nieuwe Wolfshaar, gelegen aan de Watersteeg. Deze steeg verbond de Pastoor Pieckweg met de toenmalige Nieuwlandseweg. Boerderij de Nieuwe Wolfshaar was gebouwd in de Tweede Wereldoorlog als zogenaamde wederopbouwboerderij. De herkenbare bouwstijl van dit soort boerderijen is op meer plekken in Hoogland e.o. nog steeds te zien. Haar ouders hadden een melkveebedrijf en hielden ook een aantal varkens

Maar de grootste passie van haar ouders was het houden van paarden. Een van die paarden was Bodessa en die is volop te zien in de videoclip ‘Amper de hielen gelicht’ (zie hierna). ‘Mijn vader hield enorm van zijn grootste hobby: tuigpaarden.’

Op de vraag wat haar mooiste herinnering is aan het leven en wonen op de boerderij, geeft zij als reactie: ‘Eigenlijk wel dat mijn vader en moeder altijd thuis waren als ik uit school of ergens anders vandaan kwam. Ze waren ook vrij makkelijk met kinderen die kwamen spelen. Al stond mijn hele slaapkamer op zijn kop, als je maar plezier hebt gehad. Heb daardoor wel veel vrijheid genoten’.

Haar vader en broers Gerard en Bart waren altijd bezig. Mede daardoor werd de keuken het centrale punt op de boerderij. Want met het eten was iedereen in de keuken aanwezig en werd de dag besproken. Vanuit het keukenraam kon men op de Nieuwlandseweg kijken. ‘Mijn broers konden precies vertellen wat voor merk tractor er te zien was en van wie die was. Dat vond ik altijd zo wonderlijk en is me altijd bijgebleven.’

Ponyclub Hooglandertjes
Door de passie van haar vader kreeg Christa als 10-jarige ook liefde voor pony’s. Zij had jarenlang een eigen pony. Dat vond zij superleuk en maakte een belangrijk deel uit van haar jeugd. ‘Zo in vrijheid leven en met de natuur bezig zijn. In het begin heb ik veelal voor de gezelligheid gereden en op een gegeven moment ging ik wedstrijden rijden. En als ik kijk naar deze foto dan wonen de meeste leden nog steeds bij mij in de buurt. We waren ook een vrij hechte club. In die jaren nam het ledental van de ponyclub af. Vele agrariërs die een pony hadden verhuisden naar elders. Wel hadden we een goede instructrice en met haar gingen we 8-tal rijden. Later werden we een 4-tal en daar zijn we heel succesvol in geweest’, aldus Christa. Toen zij 18 jaar werd is zij van de ponyclub Hooglandertjes gegaan. De paardenliefde is toen ook een beetje verdwenen. Zij heeft nooit meer een pony of een paard bestegen. Het was toen klaar.

De videoclip ‘Amper de hielen gelicht’ van Omroep Amersfoort TV
In 1995 werd door Omroep Amersfoort een videoclip gemaakt met als titel ‘Amper de hielen gelicht’. In deze videoclip zien we Bert en Marja van den Tweel en Sylvia Kuit het lied ‘Amper de hielen gelicht’ zingen. Dit lied is gebaseerd op het lied en de muziek van ‘Zuid-Afrika’ van Karin Bloemen. De omroep won met de clip de eerste prijs in de Lokale Media Awards 1995 en dat was uniek voor hen. Christa herinnert zich onder meer het volgende: ‘Ik weet dat toenmalige buurtbewoners heel veel reuring hebben gemaakt, omdat zij in die tijd in het ongewisse werden gelaten door de gemeente Amersfoort over wat er met hun boerderij of woning ging gebeuren. Buren belden af en toe naar de gemeente wat de stand van zaken was. Het werd toentertijd nooit concreet. Mijn vader en broer werden het ook een beetje zat, want zij wilden hun agrarische activiteiten voortzetten. Maar zij wisten niet waar zij aan toe waren. Samen met buurtgenoten kwamen zij in actie om de gemeente Amersfoort op de hielen te zitten en te kietelen. Dit werd gedaan door actieborden met leuzen in de Watersteeg te plaatsen. Van daaruit kwam de inspiratie voor het lied en de videoclip. Deze is onder dit artikel nog steeds te zien op YouTube.

In 1995 heeft haar vader boerderij de Nieuwe Wolfshaar verkocht aan een projectontwikkelaar. De gemeente Amersfoort was totaal verrast. Mijn vader zei altijd: ‘altijd vooruit blijven kijken en denken.’

Van KPJ naar JOHO!
Na haar pony- en paardentijd werd Christa secretaris van de toenmalige Katholieke Plattelands Jongeren (KPJ). In die jaren werd besloten om een naamsverandering door te voeren. ‘De naam katholiek paste niet goed meer. Als gevolg van demografische veranderingen in Hoogland waren er steeds minder katholieken. Door een naamswijziging wilden we meer jongeren zien aan te trekken. Het zou zonde zijn om de vereniging dood te laten bloeden.’ Na een enquête met een aantal opties werd gekozen voor de naam: ‘Jong Hoogland! (JOHO!)’. Wat een bijzonder toeval is, is dat JOHO! tegenwoordig voor haar voordeur het JOHO! Land organiseert. ‘Verenigingsleven brengt je zoveel, naast het kennis maken met heel veel mensen leer je ook heel veel vaardigheden. Dat neem je mee voor de rest van je leven en je blijft in verbinding staan met mensen’, aldus Christa.

Cabaretgroep De Bietenbrug
Op haar 34e werd Christa door Frans Voskuilen gevraagd om lid te worden van cabaretgroep De Bietenbrug. In haar jeugd heeft Christa jarenlang bij de KPJ-revue gespeeld. De Bietenbrug kende haar talenten. Bij het lezen van een tekst ziet zij vaak welke rol haar op het lijf is geschreven. Sinds kort is zij penningmeester van De Bietenbrug. Op de vraag wat cabaret in haar losmaakt, vertelt zij het volgende: ‘De groep is gewoon fantastisch en ik ken diverse leden vanuit de KPJ-tijd. Het is gezellig en goed voor een avondje lachen. Dat laatste komt al naar voren tijdens het schrijven. Maar ook door op het podium te staan en mensen te vermaken. Als het goed overkomt is dat geweldig en ik voel mij zo vrij als een vogel. Ik hoop dat deze groep nog lang mag blijven doorgaan. Het hoort bij een Hooglandse traditie zonder andere mensen buiten te sluiten. Het moet juist voor meer verbinding zorgen’.

Ik heb een fantastische jeugd gehad aan de Watersteeg
Al bladerend in het fotoalbum laat Christa een foto zien van het ouderlijk gezin, gemaakt bij de boerderij van de ouders van haar moeder in Laren. Deze foto is gemaakt ter gelegenheid van de bruiloft van de jongste zus van haar moeder. Wat bijzonder is, is dat deze zus bij de bruiloft van Christa’s ouders bruidsmeisje was. Christa: ‘Ik zie daar een jong gezin en ik was toen een meisje van 8 of 9 jaar. Mijn broers Gerard (eigenaar van een hoveniersbedrijf) en Bart (boer in hart en nieren) waren toen waarschijnlijk 19 en 17 jaar oud. Mijn broers en ik zijn heel verschillend. Zij zijn veel zakelijker en hebben veel meegekregen van mijn vader. Vroeger was ik een dromer. Ik heb een gevoelige en creatieve kant. Maar we kunnen het gelukkig heel goed met elkaar vinden en liggen vaak op 1 lijn. Ik heb een fantastisch jeugd gehad aan de Watersteeg. Heerlijk om zo vrij te kunnen zijn en op te groeien. Ik heb een mooie basis meegekregen van mijn ouders, hoe je met je leven om moet gaan. Ik heb alle vrijheid gekregen om te kunnen ponyrijden, om uit te gaan en alles te kunnen ontdekken bij een jongerenvereniging. Ik vind dit heel bijzonder en daar geniet ik nog altijd van!’

Christa is trots op haar gezin!
Bij de laatste foto komen we bij Christa haar gezin. Christa: ‘Ja, ik ben trots op hoe mijn meiden het doen. Samen met Wido heb ik geprobeerd om hen een goede opvoeding te geven. Ik heb hen nooit echt hoeven aansporen, om in de paardentaal te blijven. Ze zijn heel zelfstandig en zien dat je het zelf moet doen. Ook geven we ze mee dat het belangrijk is om actief te zijn binnen het verenigingsleven. Inmiddels zit Isabel al in het bestuur van JOHO! en in de commissie van JOHO! Land. Het is een verrijking wat je de rest van je leven meeneemt.’ En met deze opmerking sluiten we deze mooie ontmoeting af.

Tot besluit
Iedereen heeft thuis wel foto’s die niet alleen leuk zijn om naar te kijken, maar die ook een verhaal vertellen. Bijvoorbeeld een foto over een ambacht, een voorwerp, een hobby, een familielid, een familiebijeenkomst enz. Wie wil graag aan de hand van een foto zijn of haar verhaal delen? Neem dan s.v.p. contact op met de redactie: redactie@historischekringhoogland.nl

Uitleg onderstaande foto's

1. Boerderij de Nieuwe Wolfshaar
2. Boerderij de Nieuwe Wolfshaar (27841 Videoclip Hoogland - Amersfoort, Leusden 1995 - lokale omroep Omroep Amersfoort TV - frame)
3. Paard Bodessa (Videoclip Hoogland - Amersfoort, Leusden 1995 - lokale omroep Omroep Amersfoort TV - frame)
4. Pony (Videoclip Hoogland - Amersfoort, Leusden 1995 - lokale omroep Omroep Amersfoort TV
5. Christa, 2e van rechts, als circa 15-16-jarige te midden van andere ponyclubleden
6. V.l.n.r.: Bert en Marja van den Tweel en Sylvia Kuit (27841 Videoclip Hoogland - Amersfoort, Leusden 1995 - lokale omroep Omroep Amersfoort TV - frame).
7. Christa als secretaris van de KPJ te midden van mannelijke bestuursleden
8. Christa, met naast haar Michel van Middelaar in De Bietenbrug (Foto van Marian Voskuilen)
9. Ouderlijk gezin circa 1983-1984. V.l.n.r. Gerard, moeder, Christa, vader, Bart
10. Christa met echtgenoot Wido en dochters (v.l.n.r.) Isabel, Sara en Feline
11. Christa thuis met op de achtergrond de tenten van het JOHO feest
12. Het lied ‘Amper de hielen gelicht’ staat ook op de CD ‘Waar bleef Hoogland…’. Uitgebracht in 1995 door Stichting Fotoboek Hoogland.

Lees meer over de Historische Kring Hoogland of wordt lid op hun site -5-