Uit het fotoalbum van: Edy Keet

Deze maand komt de Historische Kring Hoogland met een nieuwe editie van de bewaarsman. In dit blad lezen we onderstaand artikel.

Zingen is dubbel bidden bij het Sint Martinuskoor

Het is iets meer dan 50 jaar geleden dat de gemeente Hoogland werd geannexeerd door de gemeente Amersfoort. De beide dorpen Hoogland en Hooglanderveen zijn sinds 1 januari 1974 onderdeel van de stad Amersfoort. In datzelfde jaar werd Edy Keet lid van het Sint Martinuskoor. Ik zocht hem thuis op om te horen hoe hij zijn 50-jarig jubileum ervaart en om herinneringen op te halen aan de hand van zijn fotoalbum.

Ik zag de mogelijkheid om de detailhandel in te gaan door een supermarkt te beginnen
Edy is op 13 mei 1950 geboren aan de Spaarnestraat in het Soesterkwartier. Hier heeft hij samen met zijn ouders, broers en zussen maar heel even gewoond, want al snel verhuisde het gezin naar de Noordewierweg. Aldaar had zijn vader een winkel. Al gauw zag hij in dat de concurrentie groot was met 20 kruidenierswinkels in deze wijk. Hij dacht: Ik moet wat anders gaan doen en ergens anders een kruidenierswinkel opzetten. De ene optie was in Uithoorn en de andere optie was in Hoogland op de hoek van de Hamseweg en Komhoeklaan. Dit was de winkel van Gradus Pommer, overleden in 1958.

In 1960 heeft vader Keet deze winkel gekocht en is het gezin verhuisd naar Hoogland. Omdat het woonhuis nog niet gereed was, hebben ze de eerste acht weken in Leo’s Oord gewoond. Dit was mogelijk gemaakt door bemiddeling van pastoor De Groot. De vader van Edy was collectant in het Soesterkwartier en kende de pastoor goed die vanwege de collectes daar elke week kwam. Na acht weken in een leeg Leo’s Oord gewoond te hebben, verhuisde het gezin in mei 1960 naar de Hamseweg 25. Deze winkel stond tegenover kapsalon Cees van de Kooij en naast hun woning was café Schimmel gelegen (het huidige café de Noot). En tegenover de kruidenierswinkel stond ook de brandweerkazerne. ‘Op deze plek voetbalde ik weleens en schoot ik er soms een letter af van de letters brandweer op de gevel’, aldus Edy.

De vader van Edy begon aan de Hamseweg 25 de allereerste zelfbedieningszaak van Hoogland. Velen waren er toentertijd nog heel onwennig mee, want je moest vanaf dan zelf de boodschappen pakken. ‘Dit was een hele revolutie in de winkelwereld. Ik kan mij ook nog herinneren dat we toen de grootste winkel van Hoogland hadden. Deze was 40 m2. In 1964 gingen de winkels aan de Berkenlaan ook over op dit concept. Dit resulteerde erin dat onze winkel niet meer de grootste was’, volgens Edy. Hij heeft nooit in de winkel van zijn vader gewerkt, maar wel in andere winkels. De ontwikkeling die toen is begonnen in de detailhandel vond Edy enorm interessant en ook leuk. Edy: ‘Ik zag de mogelijkheid om de detailhandel in te gaan door een supermarkt te beginnen’.

Wij waren in de race om deze winkel te verkrijgen
Na diverse omzwervingen begon Edy, samen met zijn vader (toen 60 jaar), een Sparwinkel in Hoogland aan Kraailand (nu Kraailandhof). ‘Ik had de ambitie om hier te beginnen en mijn vader had toen wat geld over. Wij waren in de race om deze winkel te verkrijgen’.  Dat is gelukt. De Sparwinkel had op 17 november 1979 een vloeroppervlakte van 450 m2 . Op de foto zien we het pand na twee verbouwingen. Tanja, zijn vrouw, was daar de architecte van. Dit was in 1986 en de winkel kreeg toen een totaal vloeroppervlakte van 610 m2  . ‘In 1991 en 1992 werd er weer verbouwd en hadden we een totaal verkoopvloeroppervlakte van 1.490 m2. Dit was exclusief kantine en magazijn.’

Op de vraag hoelang hij deze winkel heeft gerund, is de reactie: ‘Ik heb in totaal 16 jaar deze winkel mogen beheren en toen heb ik de zaak verkocht aan Nol Köhler en hij begon met de huidige Albert Heijn’.

Het is niet te geloven dat ik nu 50 jaar lid ben
September 2024 was Edy 50 jaar lid van het Sint Martinuskoor. ‘Het is niet te geloven dat ik nu 50 jaar lid ben’, aldus Edy, ‘omdat ik vroeger nooit wat gedaan had met het zingen’. Zijn broer Mart was destijds lid van dit koor en in die tijd verliet de laatste echte pastoor Schaepman de Sint Martinusparochie. Edy was misdienaar bij hem. ‘Ik dacht toen bij mijzelf; ik zou wel eens kunnen verhuizen van het priesterkoor voorin naar de achterkant van de kerk. Dat was het moment dat ik ging zingen bij dirigent Frans Pommer’. Al rap vroeg de dirigent hem of hij bas of tenor was. Edy zei: ‘Ik denk dat ik bas ben’. En toen zei Frans Pommer: ‘Nou ga jie bie de bassen staan'. En zo is het begonnen in 1974. In die tijd kende Edy helemaal niets van de muziek en hij kon ook geen noten lezen. Maar in de loop van de jaren is dat allemaal veranderd. In 1988 verliet dirigent Frans Pommer het koor. Hij werd opgevolgd door de heer De Jong uit Hilversum. Na een half jaar heeft deze het bekende kerstconcert nog gedirigeerd en ’s-avonds is hij plotseling overleden. De huidige dirigent Ronald de Haan werd op dat moment als het ware voor de leeuwen gegooid, want hij moest hals over kop op 1e kerstdag de kerstviering dirigeren. Inmiddels is Ronald nu al 36 jaar dirigent. Op de vraag aan Edy wat zijn favoriete mis is om te zingen, geeft hij als reactie: ‘Dat is wel heel moeilijk, want vele missen zijn heel erg mooi, zoals een mis van Gounod. En nu zijn we bezig met het zingen van Requiem van Gabriel Fauré (1845-1925). Dit is echt prachtig, maar ik zing net zo lief ook de gregoriaanse Requiemmis. Deze zingen we vaak als er parochianen begraven worden’. Voordat we naar de volgende foto gaan, vraag ik Edy wat zingen bij hem doet: ‘Zingen maakt mij altijd blij. Ik ga ook altijd graag naar een repetitie en zal nooit zomaar thuisblijven als ik moet zingen’.

Op zondag 17 november 2024 werd op het Caeciliafeest stilgestaan bij het feit dat Edy een halve eeuw lid is van het Sint Martinuskoor. Han van Schagen, voorzitter van de locatieraad van de Sint Martinus, memoreerde in zijn toespraak de verdiensten van Edy voor het koor. Zo is Edy sinds 1984 bibliothecaris en verantwoordelijk voor het juist opbergen van de partituren. En vanaf 2003 neemt hij af en toe bij de vieringen door de week de functie van koordirectie op zich. Na een cursus dirigeren in 2007-2008 is Edy, indien nodig, in staat om dirigent Ronald de Haan te vervangen. Na de toespraak door Han van Schagen kreeg Edy de Willibrordus onderscheiding opgespeld door pastoor Nijland. Het was een mooie gedenkwaardige dag.

Knuppel uut de Zak, destijds een fenomeen in Hoogland
Een andere activiteit waar Edy bij betrokken is geweest was de cabaretgroep Knuppel uut de Zak, destijds een fenomeen in Hoogland. Edy werd in de jaren zeventig benaderd door Ben Keizer om Gart Hilhorst op te volgen in de cabaretgroep. Edy had vanaf 1968 een tijdje enige ervaring opgedaan in de toneelvereniging Con Amore Musica. Met deze vereniging voerde hij elk jaar een toneelstuk op in Concordia. De grote zaal zat altijd vol, omdat in die tijd vele inwoners van Hoogland nog geen TV hadden. (Edy kon thuis al vanaf 1965 TV kijken). Bij deze toneelvereniging is hij naast toneelspeler ook nog eens 10 jaar lang voorzitter geweest.

In de cabaretgroep Knuppel uut de Zak werd Edy regisseur en gaande de jaren ging hij ook meespelen. Hij vertelt daar het volgende over: ‘Ik vond dat erg bijzonder en herinner mij nog heel goed het cabaretstuk Een dag uit het leven op de Pastorie. Hierin werden pater Hein van Reenen en pater Toon van Dorst gepersifleerd en dat was een fantastisch mooi stukje. Maar we hebben ook een keer een stukje gedaan met interviews vanuit Café de Plank. Hier liep eigenaar Bart Plank rond om dranken in te schenken en tijdens dat rondschenken werden allerlei mensen geïnterviewd’. Voor Edy waren dit bijzondere momenten en hij heeft dit tot 1982 gedaan, toen Knuppel uut de Zak zichzelf in het elfde jaar van haar bestaan ophief.

CD Waar bleef Hoogland…
Na zijn periode bij Knuppel uut de Zak werd door de toenmalige Stichting Fotoboek Hoogland een CD uitgebracht onder de titel ‘Waar bleef Hoogland...’  De CD kwam in 1995 tot stand dankzij medewerking van een aantal leden van de cabaretgroepen Knuppel uut de Zak (waaronder Edy), Fortius Nonzum, Moecke Maran en K.P.J.-Revue. De CD bevat de beste liederen van deze groepen met eigen gemaakte teksten op bestaande muziek, maar ook het bestaande lied Het Dorp, dat door Ton Ros van een Hooglandse versie is voorzien. Van het lied Amper de hielen gelicht is door Omroep Amersfoort (Rudy Bouma, nu verslaggever bij Nieuwsuur) een videoclip gemaakt. De Omroep won hiermee de eerste prijs in de Lokale Media Awards 1995.

Deze foto staat daarom boven op mijn televisie en zie ik altijd
We eindigen met een foto van het belangrijkste in zijn leven, zijn dochter Catharina. Zij woont in Zuid-Duitsland. Edy: ‘Zij is een mooie jonge vrouw geworden en heeft nu twee jonge kinderen. Zuid-Duitsland is wel ver weg en je kan niet zomaar op een vrijdagmorgen even bij haar koffie gaan drinken. Deze foto staat daarom boven op mijn televisie en ik zie altijd. Gelukkig zie ik Catharina en de kleindochters ook veel via Facetime’.

Ik heb veel gedaan en altijd met heel veel plezier

Aan het eind van deze ontmoeting vraag ik Edy wat hij zich nog herinnert van de annexatie van de gemeente Hoogland door de gemeente Amersfoort op 1 januari 1974. Edy geeft aan dat hij zich het moment herinnert dat hij in 1968 samen met anderen in de tuin van burgemeester Laumans stond om te protesteren tegen de dreigende annexatie van Hoogland. Maar ook herinnert hij zich dat hij in 1972 meedeed aan de beruchte kruiwagentocht. Deze tocht vertrok op zaterdagmiddag 22 april vanaf de gemeentesecretarie van Hoogland naar het Binnenhof in Den Haag. Daar kwam men op de woensdagmiddag 26 april aan, samen met Hooglandse grond, in de meegebrachte kruiwagens. ‘Maar het mooiste moment was voor mij wel dat er zes touringcars aankwamen met inwoners uit Hoogland die ook gingen protesteren. Aldaar werden we ontvangen door Tweede Kamervoorzitter Frans-Jozef van Thiel. Hij heeft de uit Hoogland meegevoerde treurwilg in ontvangst genomen. Dit kan ik mij nog heel goed herinneren. Maar ja het is niets geworden’, aldus Edy.

Tot slot vraag ik Edy hoe hij terugkijkt: ‘Ik heb veel gedaan en altijd met heel veel plezier. Ik hoop dat ik nog lang mag blijven zingen! Zingen is dubbel bidden bij het Sint Martinuskoor’.

Tot besluit
Iedereen heeft thuis wel foto’s die niet alleen leuk zijn om naar te kijken, maar die ook een verhaal vertellen. Bijvoorbeeld een foto over een ambacht, een voorwerp, een hobby, een familielid, een familiebijeenkomst enz. Wie wil graag aan de hand van een foto zijn of haar verhaal delen? Neem dan s.v.p. contact op met de redactie: redactie@historischekringhoogland.nl

Bekijk ook het youtubefilmpje met Edy Keet -3-