Wim de Haan

Ik voel me thuis in een kleinere gemeenschap, omdat je elkaar daar (nog) groet op straat, doordat je de mensen om je heen kent en met elkaar een inhoudelijk praatje kunt maken vanwege het gemeenschappelijke dat je hebt: je woonsituatie en de mensen om je heen.
We hebben thuis een hond, 2 konijnen en 2 katten. Mijn 5 kinderen zijn volwassen en al uit huis. Met mijn vrouw mogen we samen genieten van Hoogland in Amersfoort, een van de groenste steden van Europa. Een stad met een heel mooie historische binnenstad. In de mooiste provincie van het land. 

Ik gun iedereen een woonplek waar je wordt gezien en wordt gekend en je je thuis kunt voelen. 

Als docent heb ik gedurende 20 jaar biologielessen verzorgd in het Voortgezet Onderwijs. Mocht jaren mentor zijn voor een 2e klas met Hoogbegaafde kinderen. Ik ben bezorgd geraakt over het feit dat veel scholen jonge mensen opvoeden tot individualistische consumenten i.p.v. ze te helpen om betrokken te raken met de wereld en de mensen om hen heen te leren en hen te leren hun talenten in te zetten om elkaar te helpen. 

Voor Voedselbank Amersfoort haal ik op donderdagochtend broden en coördineer een non-food contactpunt waardoor hulpvragen van voedselbankklanten aan contactpersonen in de kerkelijke gemeenten in Amersfoort worden doorgezet. Het lijkt me dat alle organisaties moeten meehelpen om mensen meer met elkaar te laten samenwerken, zodat er op tijd gesignaleerd wordt en zo veel mogelijk vroegtijdig het ontstaan van echte problemen wordt voorkomen. 
Voor Nieuwland ben ik betrokken om de Wijkboerderij nieuw leven in te blazen en te laten functioneren als een 'Huis van de Wijk'. We hopen met een team activiteiten te stimuleren, faciliteren en ondersteunen zodat wijkbewoners meer betrokken raken bij hun wijk en samen met hun wijkgenoten de wijk tot een bruisende gemeenschap maken. Een digitaal wijkplatform kan daar sterk bij helpen. Van het Wijkplatform willen we graag een digitaal podium maken waar alle wijkbewoners en wijkorganisaties elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar kunnen delen ter ondersteuning van het vormen van een hechte samenleving. 

Mijn droom is dat er in alle wijken een sociaal netwerk ontstaat waardoor niemand in de wijk eenzaam of zonder hulp leeft.

De overheid roept ons op om te gaan deelnemen aan een participatiemaatschappij, met als uitgangspunt de kleinere deelsamenlevingen.
Door een langzaam groeiproces van 2 generaties en tegelijkertijd wellicht door schaalvergroting, 24-uurs-maatschappij, stimuleren en van consumptie-gedrag zijn de meeste van ons niet meer echt vanzelfsprekend bezig met het zorgen voor onze naaste. Om de 'participatiemaatschappij' leven in te blazen zal er dus heel wat moeten worden geïnvesteerd middels aandacht, leef-energie, stimuleren en faciliteren. Samen kunnen we dit voor elkaar krijgen.

Je vraagt je af: wie is dat nog, 'onze naaste'? Nu we in real-time in detail aan de andere kant van de wereld kunnen kijken en berichten kunnen sturen.
De eigen woonwijk lijkt mij een prima start om mee te beginnen.

Jarenlang met groepen tieners opgetrokken
Onderzoek gedaan in wetenschappelijke wereld (biologie)
Vanuit bestaande school- en kerkelijke-organisaties meegedacht aan innovatie en verbetering

Probleemoplossend denken:
betrokken raken en enthousiast worden voor bepaald knelpunt
objectief scannen van de situatie
analyseren van de onderliggende problematiek
creatief denken in adviezen of oplossingen
koppelen van menselijk talent aan taakgebieden

Vrijwilligerswerk in kerkelijke gemeente
Contactpersoon in netwerk tussen Voedselfocus en A'foortse kerken
Webredactie HooglandSamen